رابطه ممنوعه دوم: کم توجهی و عشق ورزی ناقص

این نوع از رابطه، دقیقاً مقابل رابطه ممنوعه نوع یک است:

این نامزد/همسرتان است که بیش از آنچه شما به او عشق می‌ورزید، به شما عشق می‌ورزد. اگر در چنین رابطه‌ای هستید، احتمالاً با خواندن جملات زیر احساس گناه خواهید کرد. ممکن است وقتی نامزد/همسرتان از احساسات تان جویا می‌شود، آن را انکار کنید. ممکن است سعی کنید تا خود را متقاعد سازید که بیش از آنچه واقعیت دارد، او را دوست دارید. اما از درون خود می‌دانید آنگونه که او به شما عشق می‌ورزد، نسبت به او احساس عشق نمی‌کنید. مانند رابطه ممنوعه نوع یک در اینجا نیز در رابطه هستید که متعادل و سالم نیست و سرانجامی نخواهد داشت.

می‌توانید به آزمونی که در مقاله قبل (رابطه ممنوعه اول: عشق ورزی بیش از حد)وجود دارد، رجوع کنید و سوالات را معکوس نمایید؛ تا دریابید در چنین رابطه‌ای هستید یا خیر؟ به عنوان مثال این نامزد یا همسر شماست که بیشتر به شما تلفن می‌زند، این نامزد یا همسر شماست که بیشتر تماس‌های فیزیکی را شروع می‌کند، این اوست که بیشتر می‌گوید :«دوستت دارم». اگر در چنین رابطه‌ای هستید، احتمالاً احساسات زیر را نیز تجربه کرده‌اید:

_ هنگامی که شما را متهم می‌کنند که عشق کافی نمی‌ورزید، حالت تدافعی می‌گیرید.

_ احساس می‌کنید که او بسیار متکی و محتاج است و از او عصبانی می‌شوید.

_ در برابر خواسته‌های نامزد/همسر خود مبنی بر اینکه او را بیشتر دوست داشته باشید، احساس فشار می‌کنید؛ یا فکر می‌کنید که شما را کنترل می‌کنند.

_ احساس می‌کنید که به تنگ آمده‌اید و به آزادی و فضای بیشتری نیاز دارید.

_ وقتی بیش از آنچه می‌توانید عشق بورزید از شما مطالبه می‌شود، دلسرد می‌شوید و دچار سرخوردگی می‌گردید.

برخی از دلایل اینکه چرا این رابطه را به خود مجذوب می‌کنید، به قرار زیر است:

_ تا از لحاظ روحی از خود محافظت کنید. اگر در گذشته از طرف کسی که او را واقعاً دوست داشته‌اید صدمه دیده باشید ممکن است این تصمیم ناخودآگاه را گرفته باشید که«دیگر هرگز اجازه نخواهم داد تا دوباره کسی همچون گذشته قلبم را به این راحتی بشکند» و در پی آن کسانی را به خود جذب کنید که چندان دوستشان نداشته باشید تا اگر بخواهند شما را ترک کنند، چندان اهمیتی برایتان نداشته باشد.

_ تا یک «والد تان» را تنبیه کرده باشید. اگر در کودکی یک یا هر دوی والدین تان شما را دوست نداشتند، از شما زیاد انتقاد می‌کردند یا شما را طرد کردند، ممکن است کسی را به زندگی خود جذب کنید تا با او رفتار مشابهی نظیر آنگونه که با شما رفتار می‌شد، داشته باشید. به این ترتیب که شما نقش آن والد تان را بازی کنید و همسرتان نقش کودکی شما را که گدایی عشق می‌کردید و چیزی به شما داده نمی‌شد. این وارونگی نقش‌ ها یک راه ناخودآگاه تنبیه آن والد تان است. گرچه به صدمه دیدن شخص بی‌گناه دیگری خواهد انجامید. گویی که قسمتی از شما می‌گوید :«خوب است! همینطور به گدایی برای عشق ادامه بده، اما عشقی در کار نخواهد بود. دقیقاً همانگونه که وقتی من کوچکتر بودم عشقی را که به دنبالش بودم، به من نمی‌دادی» توجه : این الگویی بسیار مسموم است و چنانچه می‌خواهید که ازدواج سالمی داشته باشید، باید با آن روبرو شوید و آن را تغییر دهید. این الگوهای نامناسب را طرحواره‌ های ناسازگار اولیه می‌نامند.

_ تا دیگران را کنترل کنید. صرف نظر از اینکه وقتی کودک بودید شما را دوست داشتند یا خیر، اگر به وسیله یک یا هر دوی والدین تان کنترل می‌شوید،  این احتمال وجود دارد که رابطه با کسی را انتخاب کنید که بیش از آنچه عشق می‌ورزید به شما عشق بورزد، تا بدین وسیله احساس برتری کرده و خیال کنید که همه چیز تحت کنترل شماست. هنگامی که نامزد/همسرتان مدام در طلب عشق و محبت بیشتر شما باشد، آسیب پذیرتر خواهد شد و شما احساس خواهید کرد که از لحاظ روحی بر روی او نفوذ دارید. این احساس قدرت و برتری، قلابی است و به بهای لطمه خوردن به شخص بی‌گناه دیگری می‌انجامد، هرچند که ضعف عمیقی را که در درون خود احساس می‌کنید،  برایتان می‌پوشاند. چنانچه خواهان رابطه‌ای واقعی و با معنا هستید، می‌باید با آن مقابله کنید.

_ تا نقشی را که والد تان در قبال دیگری داشت، بازی کنید. همانطوری که قبلاً توضیح دادم، اگر در کودکی شاهد آن بودید که یک والد تان سردتر، گوشه‌ گیرتر و درون گراتر از دیگری بود، ممکن است فکر کنید که چنین وضعی در روابط کاملاً طبیعی انتخاب کردید، ترجیح می‌دهید نقش کسی را بازی کنید که عشق کمتری می‌ورزد، تا کمتر آسیب ببیند.

در چنین رابطه‌ای که قلب تان را به طور کامل در طبق اخلاص نگه داشته‌اید، هیچگاه احساس رضایت نخواهید داشت. ممکن است اینطور فکر کنید که خود را از آسیب دیدن محافظت می‌کنید؛ ممکن است خود را متقاعد سازید که کنترل اوضاع را در دست دارید؛ اما احساس خوشبختی نخواهید کرد. به علاوه با ادامه رابطه با نامزد/همسرتان و محروم کردن او از عشقی که استحقاقش را دارد، به او لطمه می‌زنید.

راه حل چیست؟

از همان ابتدا که رابطه‌ای را شروع می‌کنید، نسبت به اینکه آیا به همان میزان که عشق می‌ورزید، عشق نیز دریافت می‌کنید یا خیر، با خود صادق باشید. به عبارتی مراقب باشید به همان میزان که به شما عشق می‌ورزند،  شما نیز به نامزد یا همسرتان عشق بورزید.

نکته مهم : خود را با این باور که نامزد/همسر شما ترجیح می‌دهد مقدار کمی از عشق شما را دریافت کند، تا اینکه اصلاً چیزی دریافت نکند، گول نزنید و مراقب باشید با این بهانه به رابطه‌ای که به شما تعلق ندارد، ادامه ندهید.

ادامه دارد…..

امید سخاوت کارشناس مشاوره و راهنمایی

مرکز مشاوره و امور روانشناختی رهبان