در زیر تمرینی برایتان آورده‌ام :
فهرستی از تمام ویژگی‌هایی که والدین یا خانواده‌تان، وجود آنها را در همسر شما الزامی می‌دانند، تهیه کنید. سپس مقابل آن فهرست دیگری از ویژگی‌هایی را که عملاً در نامزد/همسرتان وجود دارد که از رابطه خود به عنوان روشی به منظور سرپیچی و عصیان در برابر والدین خود استفاده می‌کنید، نه از آن رو که فرد مناسب را یافته‌اید. این نوع رابطه همچون روابط دیگری که در قبل برشمردم، چندان معمول و متداول نیست. اما می‌تواند تنش و ماجراجویی های زیادی را در زندگی شما سبب شود. در زیر منظورم را به طرز واضح‌تر توضیح دادم :
_ پدر و مادر شما آذری زبان هستند و همیشه اصرار داشته‌اند با یک آذری ازدواج کنید. در حالی که شما به زن های کرد زبان گرایش دارید یا برعکس.
_ پدر و مادر شما همیشه بر روی اهمیت پول و شهرت تاکید خاص ورزیده‌اند، در حالی که شما کسانی را انتخاب می‌کنید که همواره بی‌پول، ورشکسته و بر ضد طبقه حاکم هستند.
_ پدر و مادر شما همیشه بر نظم و ترتیب در خانه تاکید دارند و بسیار مقرراتی هستند، در حالی که تمام زن هایی که شما پیدا می‌کنید، تنبل و شلخته اند.
_ پدر و مادر شما با ایمان به اینکه دودمان و خاندان همه چیز زندگیست شما را بار آورده‌اند، در حالی که شما مدام به زن هایی علاقه‌مند می‌شوید که یا بچه نمی‌خواهند یا نمی‌توانند بچه‌دار شوند.
_ پدر شما یک ارتشی است، در حالی که تمامی کسانی که شما پیدا می‌کنید ، از طرفداران فعال صلح جهانی و حفاظت محیط زیست هستند.
_ شما از لحاظ مذهبی در خانواده‌ای بسیار سفت و سخت بار آمده‌اید، در حالی که تمامی کسانی که شما انتخاب می‌کنید بی‌بند و بار ، هتاک و گستاخند.
احتمالاً متوجه شده‌اید درباره چه چیزی صحبت می‌کنم: بعضی از مردم نامزد/همسر خود را نبر این اساس که فرد مناسب را یافته‌اند، بلکه بر این اساس که چه کسی برای خانواده آنها نامناسب است انتخاب می‌کنند. این موضوع بالاخص حقیقت دارد اگر که:
عصبانیت و انزجار زیادی نسبت به یک یا هر دوی والدین تان احساس می‌کنید و یا اینکه در کودکی بسیار تحت کنترل بودید. همیشه یک نوع خاص از افراد نامعقول را آن هم به کرات انتخاب می‌کنید در روابطی می‌مانید که چندان هم ارضا کننده نیستند؛ تا بدین وسیله با آنچه پدر و مادرتان می‌گفتند، عناد ورزیده باشید.
در اینجا منظورم این نیست که رابطه بین دو انسان با دو پیشینه متفاوت لزوماً با شکست مواجه خواهد شد. اما اگر متوجه شده‌اید که الگوی انتخاب هایتان کسانی هستند که نه تنها شما را ارضا نمی‌کنند، بلکه موجبات عصبانیت خانواده‌تان را نیز فراهم می‌کنند، این احتمال وجود دارد که از روابط خود به منظور شورش و دهن کجی به خانواده‌تان استفاده می‌کنید.
در بعضی مواقع ما حتی در سطح خودآگاه هم نمی‌دانیم که داریم این کار را با خود و خانواده مان انجام می‌دهیم و ممکن است با خود بگوییم:«من آنها را خیلی دوست دارم. پس چرا این همه سعی در ناراحت کردنشان دارم؟»
جواب این پرسش شما این است :
بیش از آنکه بخواهید آنان را ناراحت کنید، سعی در تعریف خود به عنوان موجودی مستقل، مجزا و متمایز دارید. اینکه در مقابل آنان طغیان کنید حتی یک تصمیم خودآگاه نیز نیست. اگر ارضای نیازهای خودتان به هر طریق به معنای تحقق بخشیدن به آرزوهای پدر و مادرتان باشد، آنگاه ضمیر نا خودآگاهتان خود را در این نبرد قدرت بازنده خواهید دید و شما به طوری ناخودآگاه تلاش خواهید کرد تا خودمختاری و استقلال شخصی خود را هرچند به روشی ناسالم به همگان اعلام کنید.
اگر گمان می‌کنید که الگوی شما در جذب شدن به دیگران شورش و طغیان است، در آن صورت باید بتوانید بین نیازتان به استقلال و تمامیت فردی و عدم تمایلتان به ازدواجی که تصادفا منطبق بر خاص پدر و مادرتان است، تمایز قائل شوید و سپس این دو را با هم آشتی دهید. همین که مجبور نباشید که یک شورشی باشید، این امکان را خواهید داشت که به هر کسی علاقمند بشوید: سیاه، سفید، آذری و … اما این کار دیگر برخاسته از انتخاب شخصی خودتان خواهد بود، نه از برنامه‌ریزی عمیق دوران کودکی خود که همان پیش نویس زندگی دوران بزرگسالی شما است و انتخاب‌های عشقی تان را هدایت می‌کند، نزد روانشناس بروید و مشاوره‌ای حرفه‌ای بگیرید.
ادامه دارد……
امید سخاوت کارشناس مشاوره و راهنمایی
مرکز مشاوره و امور روانشناختی رهبان